​
Τα λόγια αυτά μου έλεγαν αφενός μεν ότι ο χώρος αυτός της εμπνεύσεως και της δημιουργίας του γλύπτου δεν πρέπει να χαθεί, αφετέρου δε ότι τα δημιουργήματα του που είχαμε στην ιδιωτική μας συλλογή στο σπίτι πρέπει να τοποθετηθούν στο χώρο που γεννήθηκαν.   Έτσι λοιπόν η οικογένεια μας αποφάσισε την ανέγερση, στο ίδιο μέρος που ευρίσκετο το εργαστήρι του πατέρα μας, Ν. Σοφιαλάκη, του σύγχρονου αυτού χώρου που θα αναδεικνύει τα έργα του και όπου θα μπορούν οι λάτρεις και οι μελετητές της Τέχνης καθώς και τα σχολεία να τον επισκέπτονται, για να δουν και να μελετήσουν τα έργα του και την Τέχνη γενικότερα.

Το Κέντρο Νεοκλασσικής Γλυπτικής “Νίκος Σοφιαλάκης” φιλοδοξεί να είναι ένας χώρος αντάξιος του έργου του, αλλά και του πιστεύω του ότι “κάθε μάρμαρο κρύβει μέσα του ένα έργο τέχνης που περιμένει τον γλύπτη που θα το απελευθερώσει”.

 

​

Ο Πρόεδρος

Γεώργιος Π. Χρανιώτης

Μελετώντας τα αρχεία του Ν. Σοφιαλάκη, ανάμεσα στις άπειρες επιστολές, κάρτες και τηλεγραφήματα, μια κάρτα  τράβηξε την προσοχή μου η οποία είχε ταχυδρομηθεί από τις Αντίμπες της Γαλλίας στις 26 Νοεμβρίου του 1954 και που έγραφε:*

​

​
 

Αγαπητέ φίλε,

Μεγάλη χαρά το γράμμα σας και οι λαμπρές φωτογραφίες.  Χαίρουμαι που με λόγια Κρητικά και με πείσμα Κρητικό, προχωράτε. Ο Θεός της Κρήτης, ο χεροδύναμος, νά ναι μαζί σας πάντα. Μακάρι να μπορέσω να δρασκελίσω το κατώφλι του ατελιέ και να κτυπήσω την κουδούνα την κριγιαρίσια.

        

Γειά χαρά,
Νίκος Καζαντζάκης